اخبار

گاهی پذیرش اینکه چیزی وجود نداشته است، بیش از آنکه بخواهد مایۀ تاسف باشد، می‌تواند بستر و امکانی برای پدید آمدن یا ساختن آن چیز باشد. فلسفۀ اسلامی (در معنایی حقیقی‌تر از آنچه امروز در ذهن داریم) نیز چیزی از این جنس است؛ شاید لازم باشد وجود نداشتنش را بپذیریم تا بتوانیم به وجودش بیاوریم.

در تفکر تاریخی شخص تنها مظهر است او نه فقط سلطان اندیشه نیست، بلکه پیرو بی‌چون‌وچرایی است که از پیروی خود خبر ندارد و دعوی استقلال در رأی و عمل می‌کند. فکر تاریخی این وهم و سودا را بر هم می‌زند.

از قرن دوم هجری که عصر شکوفایی فرهنگ و تمدن اسلامی آغاز شد، از جمله عوامل مؤثر بر این جریان، اشتیاق مسلمانان به ترجمه کتاب‌های سایر تمدن‌ها و ملل به زبان عربی بود. دیری از سقوط دولت اموی نگذشته، قسمت زیادی از تألیفات ارسطو و شارحان فلسفه مدرسه اسکندریه و بسیاری از آثار جالینوس و برخی مکالمات افلاطون به عربی ترجمه شد. این ترجمه‌ها منحصر به کتب یونانی نبود، بلکه بخشی از کتب ملل دیگر را که در آن عصر از منابع معرفت به شمار می‌آمدند، در بر می‌گرفت.

فراخوان همایش ملی «واقع‌گروی معرفتی در فلسفه اسلامی و چالش‌های پیش‌رو» از سوی مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران منتشر شد.

کتاب «فلسفه اسلامی» با هدف معرفی و آموزشِ فلسفه اسلامی به دانشجویان انگلیسی‌زبان در کشور انگلستان به چاپ رسید.

مدرسه «مهارت‌های پژوهش موفق» از ۱۹ آذر الی ۸ دی ماه و به همت انجمن علمی معارف اسلامی دانشگاه شهید بهشتی برگزار می‌شود.

در نشست بررسی کتاب «تاریخ عمومی فلسفه اسلامی» اثر منوچهر صدوقی سها ضمن اشاره به نوآوری‌های کتاب از جمله پرداختن به هویت فلسفه اسلامی، پیشنهاد شد کتاب با زبانی نوشته شود که تخاطب بیشتری با دیگران داشته باشد.

یکی از دلایل اینکه فلسفه امتداد اخلاق شد این بود که روی انسان تمرکز بیشتری شده اما در فلسفه اسلامی‌ کمتر روی انسان کار شده است.

نشست معرفی و نقد و بررسی کتاب «تاریخ عمومی فلسفه اسلامی بالمعنی الاعم» اثر منوچهر صدوقی سها، استاد فلسفه و عرفان اسلامی با حضور سیدموسی دیباج، استاد دانشگاه تهران، ان‌شاالله رحمتی، استاد دانشگاه آزاد اسلامی، حسن سیدعرب، استاد بنیاد دایره المعارف اسلامی و مؤلف اثر در ایکنا برگزار شد.

استاد صدوقی سها در تعریف رایج فلسفه، آن را کاملا «مبتنی بر عقل» می‌دانند، لیک «به قدر و طاقت بشری»، و این تعریض مهمی است که اگر بشر مبنا و محور تعریف فلسفه است، پس قطعاً نمی‌توان قوای ادراکیه او را صرفاً در عقل منحصر ساخت و از دیگر قوای ادراکی‌اش چشم پوشید.